druhna

druhna: druhna {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ia, CMc. druhnanie; lm D. druhnahen {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w harcerstwie: określenie członkini tej organizacji, zwykle używane przy zwracaniu się do siebie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Druhna Ewa, druhna Agata itp. Na apelu brakowało dwóch druhen. Dlaczego druhny nie było na ostatniej zbiórce? {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niezamężna, zwykle młoda kobieta, należąca do ślubnego orszaku panny młodej': {{/stl_7}}{{stl_10}}Najmłodsza druhna była siostrą panny młodej. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

druhna- — *druhna , *druhnaz germ., Adjektiv: Verweis: s. *drukna s. drukna ; … Germanisches Wörterbuch
druhna — ż IV, CMs. druhnanie; lm D. druhnahen 1. «młoda panna, zwykle rówieśnica panny młodej, towarzysząca jej do ślubu» Starsza druhna. 2. «członkini organizacji harcerskiej» Druhno drużynowa! … Słownik języka polskiego
drużbować — ndk IV, drużbowaćbuję, drużbowaćbujesz, drużbowaćbuj, drużbowaćował, drużbowaćowany «być drużbą lub druhną; asystować przy ślubie» … Słownik języka polskiego
drużynowy — drużynowywi przym. od drużyna w zn. 1 Turniej, bieg drużynowy. Punktacja, klasyfikacja drużynowa. Zwycięstwo drużynowe. drużynowy, drużynowa w użyciu rzecz. «komendant, komendantka drużyny harcerskiej» Druh drużynowy. Druhna drużynowa … Słownik języka polskiego
druhnaz — s. druhna ; … Germanisches Wörterbuch
drukna- — *drukna , *druknaz, *druhna , *druhnaz germ., Adjektiv: nhd. trocken; ne. dry (Adjektiv); Rekontruktionsbasis: anfrk., as., ahd.; Hinweis: s. *druknu ; Etymologie: s. ing … Germanisches Wörterbuch
drużka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. drużkażce; lm D. drużkażek, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co druhna w zn. 2. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias